Συγκριτική ανάλυση της μυθολογίας του Τόλκιν με το έργο του Ιούλιου Εβολα.

 

Τα Ξωτικά 

Ένα από τα επαναλαμβανόμενα θέματα του Evola στο «Revolt» ήταν οι "Υπερβόρειοι", ένας αρχέγονος και αγέραστος λαός, για τους οποίους υπήρχε η πεποίθηση ότι ζούσαν τριγύρω του Βόρειου Πόλου και ήταν μια φυλή αντίστοιχη αυτής της Χρυσής Εποχής του Ησίοδου. Τα ξωτικά είναι παρομοίως αγέραστα και προϋπήρχαν της δημιουργίας των θνητών. Λαμβάνοντας υπόψιν την ανθεκτικότητα των ξωτικών στις ασθένειες και τις μαγικές τους ικανότητες, μια άλλη σύγκριση μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί με την αρχέγονη φυλή που περιγράφεται στο Manu Smriti 1.83: ”(Οι άνθρωποι) είναι ανεπηρέαστοι από τις αρρώστιες και ζουν για εκατοντάδες χρόνια στην εποχή Krita”. Επιπλέον, όπως και οι άνθρωποι της Χρυσής Εποχής του Ησίοδου, τα ξωτικά παραμένουν άτρωτα, αν και με την πάροδο του χρόνου “ξεθωριάζουν” σε μια μη υλική, αόρατη υπόσταση. Αυτό είναι επίσης ένα κοινό χαρακτηριστικό με τα ξωτικά ενός γερμανικού μύθου, που αναφέρεται στα πνευματικά υπολείμματα μίας Υπεράνθρωπης Φυλής. Το «Η πρωτεύουσα των ξωτικών του Teleri του Aman» (παρόμοιο με την Υπερβoρεία ή την Εδέμ), ονομάστηκε επίσης και Alqualondë, δηλαδή κυριολεκτικά «Παράδεισος των Κύκνων», όπου κράτησαν τα πλοία διαμορφωμένα σε σχήμα κύκνων. Οι Κύκνοι συνδέονται με την Υπερβορεία και τον Υπερβόρειο Θεό Απόλλωνα της Ελληνικής μυθολογίας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ – Ο ΚΟΣΜΟΚΑΛΟΓΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑΘΟΥ

 

Ή ελληική λογοτεχνία, όπως καί ή παγκόσμια, παρου­σιάζει ποικιλία δυνάμεων. Έχει τίς αναμφισβήτητες ιδιοφυΐες της, έχει τούς εκλεκτούς της, τούς μέτριους, τούς ανεκτούς καί τούς επικίνδυνους της. Ή ελληνική, όμως, λογοτεχνία έχει κάτι ακόμη: τόν «Αγιο της. Είναι ό Αλέξανδρος Παπαδια­μάντης, ό κύρ Αλέξανδρος, ό ύμνητής της Σκιάθου καί τού λαού της.

Ο Πιοτρ Κροπότκιν για τις μεσαιωνικές συντεχνίες και την συντεχνιακή "ηθική".

Απόσπασμα από το βιβλίο του Πιοτρ Κροπότκιν, "αλληλοβοήθεια".


Με την αυξανόμενη διαφοροποίηση στην απασχόληση, στις τέχνες και στα επαγγέλματα, και την εξάπλωση του εμπορίου σε μακρινές χώρες, κατέστη αναγκαία µια νέα µορφή ένωσης, Και το απαραίτητο αυτό νέο στοιχείο ήταν οι συντεχνίες. Έχουν γραφτεί τόμοι επί τόµων σχετικά µε αυτές τις ενώσεις, που, µε την ονοµασία «συντεχνίες», «αδελφότητες», «φιλικές εταιρείες» και ντρουζέστβα , µίνε , αρτέλ στη Ρωσία, εσνάφ στη Σερβία και στην Τουρκία, αμκάρι ,στη Γεωργία κ.ο.χ. γνώρισαν εκπληκτική άνθηση στους μεσαιωνικούς χρόνους και ἑπαιξαν τόσο σηµαντικό ρόλο στη χειραφέτηση των πόλεων. Αλλά χρειάστηκαν περισσότερα απὀ εξήντα χρόνια προκειµένου οι ιστορικοί να κατανοήσουν την παγκόσμια εξάπλωση του θεσμού και τα πραγματικά του χαρακτηριστικά. Μόνο τώρα τελευταία, όταν εκδόθηκαν και μελετήθηκαν εκατοντάδες καταστατικά συντεχνιών και έγινε γνωστή η σχέση τους µε τα ρωμαϊκά κολέγια και τις πρωιµότερες ενώσεις στην Ελλάδα και την Ινδία, μπορούμε να υποστηρίξουμε µε απόλυτη βεβαιότητα ότι αυτές οι αδελφότητες αποτέλεσαν περαιτέρω εξέλιξη των ίδιων αρχών που είδαμε ότι ίσχυαν για το γένος και την κοινότητα.

Δόν Κιχώτης, Κώστας Ουράνης.

 Δὸν Κιχώτης

Ἀτσάλινος καὶ σοβαρὸς ἀπάνω στ᾿ ἄλογό του

τὸ ἀχαμνό, τοῦ Θερβαντὲς ὁ ἥρωας περνάει, 

καὶ πίσω του, τὸ στωικὸ γαϊδούρι του καβάλα

ὁ ἱπποκόμος του ὁ χοντρὸς ἀγάλια ἀκολουθάει. 

Αἰῶνες ποὺ ξεκίνησε κι αἰῶνες ποὺ διαβαίνει

μὲ σφραγισμένα ἐπίσημα, ἑρμητικὰ τὰ χείλια

καὶ μὲ τὰ μάτια ἐκστατικά, τὸ χέρι στὸ κοντάρι, 

πηγαίνοντας στὰ γαλανὰ τῆς Χίμαιρας βασίλεια... 

Στὸ πέρασμά του ἀπ᾿ τοὺς πλατειοὺς τοῦ κόσμου δρόμους, ὅσοι

τὸν συντυχαίνουν, γιὰ τρελλὸ τὸν παίρνουν, τὸν κοιτᾶνε, 

τὸν δείχνει ὁ ἕνας τοῦ ἀλλουνοῦ - κι εἰρωνικὰ γελᾶνε

Ὦ ποιητή! παρόμοια στὸ διάβα σου οἱ κοινοὶ

οἱ ἄνθρωποι χασκαρίζουνε. Ἄσε τους νὰ γελᾶνε:

οἱ Δὸν Κιχῶτες πᾶν μπροστὰ κι οἱ Σάντσοι ἀκολουθᾶνε!

Αφιέρωμα στον βρετανό ζωγράφο Richard Doyle 1824-1883.

 

He was the second son of the caricaturist John Doyle and elder brother to Charles Altamont Doyle. He showed remarkable imaginative skill as a draughtsman and from the age of nineteen became a regular contributorχ to Punch, designing the original cover and remaining on the staff until 1850. In 1851 Doyle illustrated Ruskin's The King of the Golden River. His fairy subjects alternate with themes from everyday life. He exhibited at the Royal Academy (1866 and 1871) and a collection of his drawings was shown at the Grosvenor Gallery in 1881. He died two years later of apoplexy.

Μια πρώτη γνωριμία με το κίνημα των Λουδιτών

 

Απόσπασμα από το βιβλίο :

" Εξέγερση ενάντια στο μέλλον"

-Με τσεκούρι, δόρυ και τουφέκι. 

Ήταν περίπου μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα µιας Κυριακής του Απριλίου 1812, όταν n οµάδα των έξι ανδρών από το Γιόρκσαϊρ κατηφόρισαν τελικά το οργωµένο µονοπάτι που οδηγούσε σε ένα µέρος µε την ονομασία Ρόφολντς Μιλ -ένα απειλητικό πολυώροφο κτίριο προφυλαγμένο από µαντρότοιχο µε πύλη,που στέγαζε τις μισητές πλεκτικές μηχανές του µισητού εργοστασιάρχη Ουίλιαµ Κάρτραίτ.

Ο συνεταιρισμός της κοινότητας Αμπελακίων

 Κοινότητα Αμπελακίων, με το νόμο Καποδίστρια (Ν.2539/1997), έμεινε αυτόνομη και κηρύχθηκε σαν Ιστορική Κοινότητα Αμπελακίων(1). Αυτό οφείλεται στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη που παρουσίασε στα τέλη του 18ου αιώνα, εξαιτίας της βιοτεχνίας νημάτων αλλά και του εμπορίου του προϊόντος που διοχετεύτηκε στις σημαντικότερες αγορές της Κεντρικής κυρίως Ευρώπης