Η άγνωστη σκέψη του Nicola Gomez Davila

 

Μια πρώτη γνωριμία με τον αντιδραστικό Διανοούμενο Nicola Gomez Davila. 

Η πολιτική δόξα του αρίστου Ανδρός

Ο Άνδρας που είναι πραγματικά άριστος και εποφθαλμεί την απόλυτη αρετή δεν έχει καθόλου ανάγκη από δόξα, εκτός από τον βαθμό που η ίδια του προσφέρει μια λεωφόρο επίτευξης του πεπρωμένου του. Εν αντιθέσει, ένας άνδρας που είναι ακόμα νέος και φιλόδοξος υπόκειται να επιτρέψει στον εαυτό του, τόσο να αισθανθεί κάποια σθεναρή αυταρέσκεια όσο και μια υπεροπτική μεγαλαυχία για την δόξα που έχει αποκομίσει μέσω του πολιτικού του έργου.

ΤΑΟ-Μυστικισμός και φιλοσοφία.

Αρκετά ειπώθηκαν µε σκοπό να υποδείξουν τον πλούτο των δώρων που θα μπορούσε να αναμένει κανείς, αν η οµάδα των αναχωρητών που ίππευε δράκοντες και μονόκερους προσγειωνόταν στις αχτές μας.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΩΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΟΜΗ

Το παρόν άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από το ιστολόγιο "κοινοτισμός" :

Η εισήγηση του Αντώνη Ανδρουλιδάκη στην ημερίδα «Ελληνικός Κοινοτισμός 2014» 

Αποσπάσματα από το δοκίμιο: ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΠΙΚΟΥΡΙΟΣ ΣΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ

 

Θεός, Ναός, Τόπος «Παν ο Μέγας Τέθνηκεν» Ιεροτελεστία του Έαρος:

Η δαιμονική φύση της οικονομίας, Julius Evola

Τίποτα δεν είναι πιο προφανές από το ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός είναι το ίδιο ανατρεπτικός όσο και ο μαρξισμός. Η υλιστική άποψη της ζωής στην οποία και τα δύο συστήματα βασίζονται είναι πανομοιότυπη.

ΘΡΗΝΟΣ ΤΟΥ ΦΡΟΥΡΟΥ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ, Ezra Pound

Στη βορινή πύλη ο άνεμος φυσά γεμάτος άμμο μονάχος από τότε που υπάρχει χρόνος ως τα τώρα! Τα δέντρα γέρνουν, η χλόη κιτρινίζει απ' το φθινόπωρο. Σκαρφαλώνω σε πύργους και πύργους να αγναντέψω τη βάρβαρη γη: 

 Ρημαγμένο κάστρο, ουρανός, η πλατιά ερημιά . 

Δεν έμεινε τοίχος σε τούτο το χωριό. 

 Κόκαλα ξασπρισμένα από χίλιες παγωνιές, άψιλοι σωροί, σκεπασμένοι με δέντρα και χορτάρι. 

 Ποίος ήταν η αιτία και έγιναν όλ' αυτά; 

Ποίος έφερε την φλογερή αυτοκρατορική οργή; 

Ποίος έφερε το στρατό με τούμπανα και τουμπερλέκια;

 Βάρβαροι βασιλιάδες. Καλωσυνάτη άνοιξη, που γίνηκε φθινόπωρο διψασμένο για αίμα,

 οχλαγωγία πολεμιστών, απλωμένη στο μεσανό βασίλειο, Τρακόσες εξήντα χιλιάδες, 

 Και θλίψη, θλίψη σα βροχή. Θλίψη να πας και θλίψη να ξαναγυρίσεις. 

 Έρημα, έρημα πεδία μάχης, και δεν υπάρχουν πάνω τους παιδιά να κάνουν πόλεμο, 

 Δεν υπάρχουν πια άντρες για την επίθεση και την άμυνα.

 Α, πως να μάθετε την ολοσκότεινη θλίψη στη βορινή πύλη, Με του Ριχόκου το όνομα λησμονημένο, 

 Και εμάς τους φρουρούς φαγωμένους απ' τις τίγρεις.