Ο άγιος της "οικολογίας"

{...} Βέβαια τὸ πράγµα δὲν εἶναι καθόλου ἁπλό. Ὅλος αὐτὸς ὁ τρομακτικὸς τροχὸς τῆς καπιταλιστικῆς παραγωγῆς δὲν μπορεί νὰ σταματήσει. Οὔτε κἂν νὰ ἐπιβραδυνθεῖ. Ἀντίθετα, ρέπει ἀδηρίτως πρὸς τὴν ἐπιτάχυνση. Καὶ ἐδῶ βρίσκεται ἣ ἀδυναμία τοῦ οἰκολογικοῦ κινήματος, τοῦ μόνου δικαιολογημένου κινήματος τῆς ἐποχῆς µας. Ἡ οἰκολογία εἶναι μιὰ ηθική ἰδεολογία,ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ μετατραπεῖ σὲ πολιτικὴ πράξη. Ἐπειδὴ καμιὰ ἐναλλακτικὴ λύση δὲν εἶναι τόσο πραγματιστική,ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ ὑποκαταστήσει ἐμπράκτως και ἐπιτυχῶς τὸν καπιταλισµό. Ἐκτὸς ἂν ἡ οἰκολογία ἐπιβάλει τὸ ἀσκητικὸ ἰδεῶδες, Ἀλλὰ τότε χρειάζεται θρησκευτική μεταστροφή τῶν συνειδήσεων. Ὁπότε θὰ πρέπει νὰ ἀναζητήσει γιὰ ἐμπνευστή της ὄχι ἐπιστήμονα, ἀλλὰ Ἅγιο. Τουλάχιστον τὸ ἑλληνικό οικολογικό κίνημα μπορεῖ νὰ βρεῖ ἕναν τέτοιον Ἅγιο, Είναι ὁ Παπουλάκος. Διαθέτει τὸ πλεονέκτημα νὰ ἔχει ἀνακηρυχθεῖ Ἅγιος ἀπὸ τὸν λαὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν κατεστηµένη Ἐκκλησία. Ἀντίθετα, Ἡ εκκλησία καὶ τὸ κράτος τὸν κατεδίωξαν ἀπηνῶς. Καὶ διαθέτει τὸ πλεονέκτημα νὰ ἔχει ἐκφρασθεῖ οἰκολογικῶς μὲ μιὰ ἐκπλήσσουσα καὶ προφητική σαφήνεια, ξεκινώντας ἀπὸ αἰτήματα ἔξοχης θρησκευτικῆς πνευματικότητας.