Ο άγιος της "οικολογίας"

{...} Βέβαια τὸ πράγµα δὲν εἶναι καθόλου ἁπλό. Ὅλος αὐτὸς ὁ τρομακτικὸς τροχὸς τῆς καπιταλιστικῆς παραγωγῆς δὲν μπορεί νὰ σταματήσει. Οὔτε κἂν νὰ ἐπιβραδυνθεῖ. Ἀντίθετα, ρέπει ἀδηρίτως πρὸς τὴν ἐπιτάχυνση. Καὶ ἐδῶ βρίσκεται ἣ ἀδυναμία τοῦ οἰκολογικοῦ κινήματος, τοῦ μόνου δικαιολογημένου κινήματος τῆς ἐποχῆς µας. Ἡ οἰκολογία εἶναι μιὰ ηθική ἰδεολογία,ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ μετατραπεῖ σὲ πολιτικὴ πράξη. Ἐπειδὴ καμιὰ ἐναλλακτικὴ λύση δὲν εἶναι τόσο πραγματιστική,ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ ὑποκαταστήσει ἐμπράκτως και ἐπιτυχῶς τὸν καπιταλισµό. Ἐκτὸς ἂν ἡ οἰκολογία ἐπιβάλει τὸ ἀσκητικὸ ἰδεῶδες, Ἀλλὰ τότε χρειάζεται θρησκευτική μεταστροφή τῶν συνειδήσεων. Ὁπότε θὰ πρέπει νὰ ἀναζητήσει γιὰ ἐμπνευστή της ὄχι ἐπιστήμονα, ἀλλὰ Ἅγιο. Τουλάχιστον τὸ ἑλληνικό οικολογικό κίνημα μπορεῖ νὰ βρεῖ ἕναν τέτοιον Ἅγιο, Είναι ὁ Παπουλάκος. Διαθέτει τὸ πλεονέκτημα νὰ ἔχει ἀνακηρυχθεῖ Ἅγιος ἀπὸ τὸν λαὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν κατεστηµένη Ἐκκλησία. Ἀντίθετα, Ἡ εκκλησία καὶ τὸ κράτος τὸν κατεδίωξαν ἀπηνῶς. Καὶ διαθέτει τὸ πλεονέκτημα νὰ ἔχει ἐκφρασθεῖ οἰκολογικῶς μὲ μιὰ ἐκπλήσσουσα καὶ προφητική σαφήνεια, ξεκινώντας ἀπὸ αἰτήματα ἔξοχης θρησκευτικῆς πνευματικότητας. Ἡ πνευµατοφόρα παρουσία τοῦ Παπουλάκου, λαϊκοῦ προφήτη μὲ δύναμη χαρακτῆρος, πίστεως καὶ μὲ συναρπαστικὴ εὐφράδεια λόγου, εἶχε ξεσηκώσει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων τοῦ λαοῦ, σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ τροµάξει τὴν εκκλησία καὶ τὸ κράτος καὶ τοῦτο τὸ τελευταῖο νὰ στείλει ναυτικὸ καὶ στρατὸ ἐναντίον του, τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ μιλοῦσε ὁ Παπουλάκος στὴν πλατεία τῆς Καλαμάτας, στὰ 1851. Ἕνας ἀτμοδρόµονας τοῦ στόλου εἶχε ἀράξει στὸ λιμάνι. Ὁ Παπουλάκος σὰν τὸν εἶδε σταυροκοπήθηκε. Τὰ λόγια του ἐκείνης τῆς ὁμιλίας τα διέσωσε ο Κωστής Μπαστιάς, κατά τον τρόπο που διέσωσε ο Θουκυδίδης τα λόγια του Περικλή στον Επιτάφιο και τα θεωρούμε αυθεντικά.Η συγκέντρωση του κόσμου ήταν πρωτοφανής για την πόλη.Ανεβαίνει σε ένα κασόνι και ανάμεσα σε άλλα λέει και αυτά: «Έρχουμαι να σας μιλήσω για τον σταυρωμένο Χριστό, κι ας το μάθουν μια για πάντα οι δυνατοί κι οι άθεοι πως η ψυχή μου δε κιοτεύει στις φοβέρες τους....Παράδειγμα τούτη η καρότσα του διαβόλου (λέγει για το ατμόπλοιο) που το σπρώχνει στο νερό η φωτιά και ξερνάει καπνό και λερώνει το λιμάνι της Καλαμάτας.» Μόνο μια αγνή ψυχή που θεωρεί τη φύση έργο του Θεού αγανακτεί που η καπνιά βρωμίζει τον καθαρό τόπο. Καί συνεχίζει : «αντίς να κινιέται το πλεούμενο με τη βοήθεια του αγέρα αρμενίζει με τη φωτιά.Κι έπειτα~ Είναι λένε μεγάλο κέρδος.Εγώ σας λέγω πως δεν είναι κανένα κέρδος.Ποια η ωφέλεια του ανθρώπου αν μικρύνει τον καιρό και κοντύνει τον δρόμο του~Αναρωτήθηκε κανείς για ποιό λόγο τάχα βιάζεται ο άνθρωπος να φτάσει τόσο γρήγορα από το ένα μέρος στο άλλο~» Σίγουρα όχι.Κί όμως αν μας εξηγησουν το σκοπό της τόσης βιασύνης τους θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τούτο το στένεμα της γής. Στο ερώτημα του Παπουλάκου δε δόθηκε ακόμα απάντηση.Επειδή απάντηση είναι να σταματήσει η βιασύνη, που στις ημέρες μας πήρε τη μορφή τού έξαλλου κυνηγητού. Αλήθεια αυτοί οι άνθρωποι του καπιταλισμού τρέχουν να προλάβουν κάτι που ποτέ δεν το φτάνουν.Και ξεχνούν πως εκείνο που τους προλαβαίνει είναι ο θάνατος.Γι αυτό επιλέγει ο λαϊκός προφήτης που ο λόγος του ακόμα ηχεί στις ψυχές των Πελοποννησίων: «Φυλαχθείτε αδέλφια μου γιατί μας περιμένουν μέρες ζοφερές , μέρες που δεν ξεχωρίζουνε από το κατράμι.Μας περιμένουν μέρες που δε θα ανθεί χαμόγελο σε ανθρώπου χείλη.Κι όλο το σίδερο κι η φωτιά του κόσμου θα κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας.Για τουτο μη γυρεύουμε γιατρειά εκεί που γιατρειά δεν έχει...» Γιατρειά υπάρχει μόνο στη μεταστροφή τών συνειδήσεων.Ιδού ο άγιος των οικολόγων, ο λαϊκός προφήτης που διδάσκει,Ο Παπουλάκος. 

 Απόσπασμα απο το βιβλίο "Η ζωή και το πνεύμα" Τού Χρήστου Μαλεβίτση.