Να πεθαίνουμε έτσι
Όπως παλιά τον είδα να πεθαίνει
- τον φίλο που έριξε θείους κεραυνούς
και βλέμματα στη σκοτεινή μου νιότη!
Θρασύς και βαθύς
στη μάχη χορευτής
ο πιο χαρούμενος απ’ όλους τους πολεμιστές
και απ’ τους νικητές ο σοβαρότερος,
πάνω στη μοίρα του στήνοντας μια μοίρα,
σκληρός, στοχαστικός, προνοητικός:
τρέμοντας που νικούσε
και αλαλάζοντας που πεθαίνοντας νικούσε:
προστάζοντας την ώρα που πέθαινε
-και πρόσταξε αφανισμό...
Να πεθαίνουμε έτσι,
όπως παλιά τον είδα να πεθαίνει: νικώντας, αφανίζοντας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου