Ο Κ.Καραβίδας σχετικά με την επικράτηση δυτικογενών θεωριών επί του παραδοσιακού κοινοτισμού

 

Ἡ εἰσαγωγή τῶν διαφόρων ἰδεολογικῶν καί πολιτικῶν κινημάτων ἀπό τήν Δύση στήν Ἑλλάδα βρίσκει σφοδρά ἀντίθετο τόν Καραβίδα. Ὁ Ουμανισμός , ἡ Αναγέννηση, ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση, ὁ Καπιταλισμός, ὁ σοσιαλισμός , ὁ Κομμουνισμός, ὁ ᾿Αναρχισμός ἀποτελοῦν, σύμφωνα µέ τόν Καρβίδα, νεωτεριστικές ἐκδηλώσεις µέ κοινή γενεαλογία. Ὁ ἐπιστημονικός 19ος αἰώνας, ἀδυνατώντας νά κατανοήσει τό κατ’ ἀρχήν ὑγιές συνθετικό αίτημα τοῦ Μεσαίωνα, τόν καταδίκασε ὡς σκοτεινό µέ µία μονοκονδυλιά . Οι «νεοπλουτικές ἐπιστῆμες» τῆς κοινωνικῆς, πολιτικῆς καί γεωργικῆς οἰκονοµίας τοῦ 19ου αἰῶνα ἔχουν παντελῶς ἀγνοήσει τόν σκοτεινό τάχα Μεσαίῳνα καί τόν ὀπισθοδρομικό κοινοτισµό, ἐμφανιζόμενες δήθεν ὡς ἱέρειες τής προόδου. Ὁ αἰώνας αὐτῶν τῶν «ὑπερφιάλων καί ἀγενεαλογήτων οἰκονομικῶν καί κοινωνικο-πολιτικῶν ἐπιστημῶν εἶναι ἐντελῶς ἀδικαιολόγητος, ἀσύστατος καί ἐπικινδυνωδέστατα ὕποπτος...». Γι’ αὐτό καί ὁ Καραβίδας ἀρνεῖτο γιά λόγους ἀρχής τήν εἰσαγωγή δυτικῶν θεωριῶν στήν νεοελληνικἠ ἐπιστήμη: «Δέν βλέπω ὅμως κανένα λόγο διά νά ἐξηγήσω τήν ἀνάγκην τῆς ἐπικλήσεως τῶν ὑπόπτων φώτων του ἀπό τούς ἐπιστήμονας τῆς ἀναγεγγηθείσης Ἑλλάδος...».
᾿Ἠταν λάθος, σύμφωνα µέ τόν Καραβίδα, τό ὅλο πνεῦμα καί ἡ μοιραία «κακή ἀρχή» τῆς νεοελληνικῆς ἐπιστημονικῆς σκέψης γιά τά διοικητικά καί πολιτειακά θέµατα. Ὑπῆρξε µιά βιομηχανία παραγωγῆς δυτικόστροφῶν νεωτεριστικῶν θεωριών (καΐ ταυτόχρονα µιά πλήρης ἀδυναμία καί ἄρνηση εἰσαγωγῆς τεχνογνωσίας). Ο κοινοβουλευτισµός, τό 1840, φαινόταν ἡ καλύτερη θεωρία, ὅπως σήµερα ὁ σοσιαλισμός κ.λπ. Οἱ ἐπιστήμονές µας µετέφεραν ἐδῶ μιμητικῶς ξένα θέσµια, οἰκονομικῶς καί ἱστορικῶς δικαιολογηµένα στήν Δύση, ἀλλά οὔτε κᾶν ἀσχολήθηκαν µέ τήν ἐγχώρια κοινωνική παράδοση. Μόνον ἡ λαογραφία τήν προσέγγισε, ἀλλά στατικά .
Ἡ ὁλοένα καί περισσότερο ἐπεκτεινόμενη νόθευση τὴς πνευματικῆς µας ζωῆς ἀρχίζει, λοιπόν, ἀπό τήν ἐξ ἀρχῆς βασική παραγνώριση τῶν κυτταρικῶν στοιχείων τῆς νεοελληνικῆς µας εθνότητας
Ὁ Καραβίδας στηλίτευε τὴν «ἀνακαλυψιομανία» για τίς ὁλέθριες συνέπειες της, καθώς καί τήν αὐθαίρετη. ἐπιπόλαιη καί µιµητική ἀντιιραφή καί εἰσαγωγή τῶν ἑκάστοτε θεσμῶν τῆς µόδας ἀπό τόν ἕναν τόπο στόν ἅλο, πού προκαλεῖ βλάβες στήν ὀργανική ἐξέλιξη καί στήν ἐνδελέχεια τῶν γηγενών θεσμῶν τῆς κάθε χώρας»;. Γιά τήν άκριτη εἰσαγωγή ξένων πολιτειακῶν θεωριῶν καὶ τύπων σημείωνε, μάλιστα: κανείς δέν οἰκειοποιεῖται ἀτιμωρητί σέ κρίσιμες ὧρες ξένα. ἔτοιμα, ἔστω καί τέλεια ὅπλαϊ.
Αποκοιμίζει, σύµφωνα μέ τόν Καραβίδα, ἡ ἐπίφαση ὅτι υπάρχουν κάποιοι πού σκέπτονται ἐπιστημονικά στήν Ἑλλάδα”. Αὐτοί στούς οποίους ἔλαχε ἡ εὐθύνη τῆς χειραγωγήσεως τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους περιέπεσαν ἐντελῶς ἀνεπιγνώστως σέ δύο βασικά λάθη: α) στήν ἐπιθυμία τους νά φανοῦν συγχρονισµένοι πρός τήν Δυτική Εὐρώπη, πού τότε ἐκβιομηχανιζόταν γοργά. θεώρησαν καθῆκον τους νἁ ἀγνοήσουν καί νά ἀνατρέψουν µέ νοµοθεσία εἰσαγόμενη θύραθεν ὅλο τό τοπικό, τεράστιο καί δυναμικώτατο φολκλόρ' καί β) οὐδόλως µερίµνησαν, παρά ταῦτα, γιά τήν πλήρωση τῶν επικίνδυνων κενῶν, διότι οὔτε κἄν εἶχαν ἀντιληφθεῖ τήν ὕπαρξη τοῦ κοινωνικοῦ ζητήματος»
Αν, ὅμως, ὁ λαός αὐτός εἶναι νέος στόν τόποτου, ἡ Ἑλλάδα δεν κατοικεῖται γιά πρώτη φορά. Ἔχει µακρά καί ἐξόχως χαρακτηριστική οικονομική , κοινωνική καί πολιτική ἱστορία, ἱκανή νά δώσει τόν ἄπαραιτητο κανονα βιώσεως στήν χώρα. Ἐπ᾽ αὐτοῦ ὄφειλε νά ἔχει ἐργασθεῖ ἡ νεοελληνικη ἐπιστήμη, μέ σκοπό τήν ταχύτερη ἐνημέρωση καὶ προσαρμογή τοῦ πληθυσιοῦ στόν τόπο αὐτόν, δεδομένου μάλιστα ὅτι τά σηµερινά τεχνιτά µεσα είναι ἀπείρως ἀνώτερα, Οἱ ἰθύνοντες, επισημαίνει χαρακτηριστικα ὁ Καραβίδας, ἐκλαμβάνοντας τήν Ἑλλάδα ὡς χώρα κάφρων, νομίζουν ὅτι το διπλωµα µέ τό ὁποῖο γενναιοφρόνως μᾶς ἐφοδίασαν οἱ Νοµικές, Πολιτικές καί Γεωπονιχές Σχολές τῆς χώρας µας ἤ τῆς Ἑσπερίας, μᾶς δινει το δικαίωμα νά νοµοθετήσουµε πάνω στό γόνατό µας τήν βραχώδη χαι δυσπρόσιτη ἑλληνική γἢ καί τήν ἀκόμη πιό δυσπρόσιτη ἑλληνικὴ κοινωνια ὡς tabula rasa. Τήν κοινωνία πού ἔχει µέ ἄφθονο αἷμα, ἐν μἐσῳ τῶν σπουδαιότερων γεγονότων τῆς ὑφηλίου, ἀποχρυσταλλώσει μέ οικονομική και κοινωνική ἱστορία ἕξι χιλιάδων ἐτῶν τούς θεσμούς της, καύχημα τῆς ἀνθρωποτητας, ἔχοντας προηγουμένως ἐπινοήσει διαδοχικα και αὔστηρα δοκιμάσει ὅλα τά δυνατά κοινωνικά συστήµατα, Ὁ Καραβίδας καταγγέλλει ἔτσι τοὺς «υποτιμητάς του κοινοτισμού δηθεν ἐπιστήμονάς µας», οἱ ὁποῖοι «ἀνόητα ναρκισσευόμενοι επάνω είς την θύραθεν σοφία τους περί των ρωμαϊκών δικαίων και τη μαίμουδίστικη συνταγματολογία τους», περιθωριοποίησαν το δεδομένο υλικό της κοινοτικής μας παράδοσης .