Απόσπασμα από το βιβλίο : Συντηρητισμός και ριζοσπαστική δεξιά, παραδοσιοκρατία και αντεπανάσταση στην Ευρώπη 1770-1945.
Δεν ήταν λοιπόν σοφό,ρωτούσε ο Νοβάλις,που ο Άγιος Ποντίφηξ εμπόδιζε τους επιστήμονες να κοινοποιούν την επικίνδυνη γνώση και τις ανακαλύψεις τους; Έπρεπε δηλαδή στ' αλήθεια οι άνθρωποι να διδαχτούν την απόγνωση από τον Γαλιλαίο μαθαίνοντας να βλέπουν την γη μας όχι ως επίκεντρο του ιερού δράματος της σωτηρίας, αλλά σαν μια σφαίρα λάσπης που περιστρεφόταν γύρω από ένα τρίτης τάξης αστέρι;
Μάθετε λοιπόν στους ανθρώπους να αρνούνται την ιερότητα του σύμπαντος, προειδοποίησε ο Νοβάλις,και θα τους δείτε να ορμούν να κατασπαράξουν τον ίδιο τον πλανήτη τους και ο ένας τον άλλον,καταλύοντας κάθε ισορροπία φύσης και ανθρώπου μέσα από ατελείωτες μάχες που θα πυροδοτούν οι άπληστοι πόθοι. Η αρμονία της μεσαιωνικής κοινωνίας, μέσα στην οποία κάθε τάξη ένιωθε ικανοποίηση εκτελώντας τα καθήκοντά της και απολαμβάνοντας τα δικαίωμα της , γνωρίζοντας με σιγουριά ότι οι κοινωνικές της λειτουργίες είχαν την θεία επιδοκιμασία και θα ανταμείβονταν από τον Θεό, είχε τώρα αντικατασταθεί από την πεζή αγάπη για το κέρδος και το εμπόριο. Το αποτέλεσμα ήταν μια ατελείωτη προσπάθεια να καλυφθεί το πνευματικό κενό με υλικές ανέσεις. Έτσι ο ιδεώδης δεσμός της χριστιανικής πνευματικότητας είχε σπάσει και ήταν τώρα καθήκον των ευρωπαίων να την ανασυγκολλήσουν.
Το ρομαντικό όραμα του Νοβάλις για την ανάκτηση της μεσαιωνικής πνευματικότητας έμελλε να αναβιώσει ξανά και ξανά από τους οπαδούς της παραδοσιοκρατίας, ανθρώπους θορυβημένους η φοβισμένους από την διάβρωση των ανώτερων αξιών και την άνοδο της ωμής , της χυδαίας ζωτικότητας των πόλεων και της βιομηχανίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου